رفیعی، سیّد علی محمد (۱۳۳۷ ـ )

دانش آموخته کارشناسی ارشد الهیات از دانشگاه آزاد اسلامی.

معرفی

سال ۱۳۳۷ در خانواده­ای اهل شعر، ادب و هنر در فسا به دنیا آمد. دوساله بود که خانواده او به تهران مهاجرت کردند. از خردسالی نزد پدر، شعر، قرآن و سپس نظم و نثر فارسی و مقدمات علوم قدیم آموخت و همراه او با انجمنهای ادبی، مراکز فرهنگی، مطبوعات، کتابها و جریانهای روشنفکری دهه ۴۰ خورشیدی تهران آشنا شد. آموزش خصوصی خوشنویسی نستعلیق نزد استاد استادان معاصر (شادروان) سید حسن میرخانی (سِراجُ­الکُتّاب) (۱۳۵۰ــ ۱۳۵۵)، فراگیری موسیقی کلاسیک غربی و تئوری موسیقی ایرانی (۱۳۵۲ ــ ۱۳۵۷) و یادگیری زبانهای فرانسه و عربی و اندکی زبان آلمانی از آموزشهای غیر رسمی او در سالهای دبیرستان است. در سال ۱۳۵۴ تحت تأثیر شدید شیوه نگارشی تألیفات ریاضی (شادروان) دکتر غلامحسین مصاحب (بنیانگذار ریاضیات جدید در ایران) قرار گرفت. بین سالهای ۱۳۵۵ ــ ۱۳۵۹ دانشجوی نخستین دوره رشته ریاضیات محض با روش دکتر مصاحب بود که با انقلاب فرهنگی، ناتمام ماند. مطالعه جدی روش تحقیق در علوم را از همین دوران آغاز کرد. از سال ۱۳۵۹ به پژوهشهای جدی درباره اسلام و خواندن دروس مقدماتی حوزوی نزد استادانی گوناگون پرداخت. آشنایی او با (شادروان) عباسعلی استادولی (معروف به آقا شیخ عباس نجّار) (۱۳۵۹ــ ۱۳۶۵) تأثیری بسیار در مطالعات و پژوهشهای اسلامی او به ویژه در تاریخ قرآن، تأویل قرآن، حدیث و منابع آن، عرفان عملی و آشنایی با فرقه­های شیعه اثنی­عشری داشت. اصول فقه، فقه و فلسفه را نیز نزد استادانی دیگر به طور خصوصی درس گرفت. سال ۱۳۵۹ به استخدام روابط عمومی بنیاد مستضعفان درآمد. فعالیتهای او از این سال به بعد شامل مسئولیتهای هنری، ویرایش، سمتهای مطبوعاتی، کارشناسی انتشارات، روابط عمومی و مشاورۀ فرهنگی با مؤسسات و مراکزی مانند سازمان تأمین اجتماعی می‌شوند. در فاصلۀ سالهای ۱۳۶۵ـ۱۳۷۲رشته الهیات را برگزید و مدرک کارشناسی ارشد گرفت. مسئولیتهای مطبوعاتی او همکاری با نشریاتی تخصصی از ویراستاری تا دبیری بخش، مسئولیت برنامه­ریزی، معاونت سردبیر و سردبیری و اغلب از تأسیس تا مراحلی از استمرار آنها بوده است. آخرین سمتهای مطبوعاتی و مسئولیتهای رسانه­ای او به ترتیب، دبیری بخش دین در نشریه «کتاب هفته» (۱۳۸۰- ۱۳۸۲) و خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) (۱۳۸۵) بوده است. در حوزه کتاب نیز از ویرایش صوری تا ویرایشهای تخصصی آثاری را بر عهده داشته است.

او در «پنجمین دوره انتخاب روابط عمومیهای برتر» (سال ۱۳۷۶) به عنوان «کارشناس برتر روابط عمومی»، در «دومین دوره جشنواره رسانه و خبرنگاران برگزیده کتاب» (۱۳۸۲) به عنوان «خبرنگار برتر کتاب در حوزه نقد» و در «هفتمین دوره جشنواره نقد کتاب» (۱۳۸۹) به عنوان «منتقد برگزیده حوزه دین کودک و نوجوان» انتخاب شد.

از وی تاکنون ۱۴ عنوان کتاب تألیفی، ترجمه و تصحیح در حوزه‌های دین، ادبیات و مدیریت منتشر شده است. افزون بر صدها مقاله کوتاه و یادداشت در نشریاتی که در آنها مسئولیت داشته، از او دهها نقد و مقاله تحقیقی در روزنامه‌ها و مجلات معتبر به چاپ رسیده است.

رفیعی داور کتاب سال جمهوری اسلامی ایران (۱۴ دوره)، داور کتاب فصل (از آغاز) و داور دوره­هایی از کتاب سال ولایت، جشنواره مطبوعات، کتاب سال و جشنواره مطبوعات کانون پرورش فکری و نوجوان، جشنواره قصه­های قرآنی و جشنواره گام اول بوده است.