استاد ولی، حسین (1331-)

مؤلف، محقق و مصحح  در حوزه علوم قرآنی.

معرفی

در سال 1331 در شهر تهران به دنیا آمد. پدرش آقاشیخ عباس نجّار از کسبۀ متدین و اهل علم تهران بود و به تعبیر برخی از دوستان ایشان، کسی بود که «دین گریز را حدیث خوان می­کرد» و به سبب نفس پاک وی برخی از افراد به کسوت اهل علم درآمدند.

در سال 1348 به راهنمایی و دستور پدر، روزها به کسب معیشت و شب­ها در مدرسه آیت­الله مجتهدی (ره) به کسب علم و معرفت پرداخت و بیش از ده سال در آن مدرسه به تحصیل علوم دینی ادامه داد و در فقه تا سطح لمعه و در کلام شرح باب حادی عشر را فراگرفت. در سال 1349 با مجلس درس و سخنرانی استاد شریف حاج سیدهاشم حسینی تهرانی آشنا شد و این آشنایی تا زمان رحلت آن عالم بزرگوار در سال 1370 ادامه داشت. در سال 55-56 به درس شرح تجرید آیت­الله سیدمحمدعلم الهدی (ره) راه یافت و از بحث نبوت تا آخر کتاب را درس گرفت. در سال 1362 تا 1365 در درس فقه آیت­الله حاج شیخ محمدتقی شریعتمداری شرکت کرد و دو جلد لمعه و مکاسب محرمۀ شیخ انصاری را آموخت. در سال 1354 با استاد گرانقدر و محقق ارجمند مرحوم آقای میرزا علی اکبر غفاری (ره) آشنا شد و ملازم وی گردید و فن تحقیق و تصحیح و ترجمه را به صورت تجربی فراگرفت.

از سال 1361 تمام وقت خود را به کار تحقیق و تصحیح و ترجمه متون دینی مصروف داشت و جدای از نگارش مقالات متعدد، آثار ارزشمندی را تصحیح یا ترجمه کرده است که عبارتند از:

الف)

1. تحقیق کتاب الأمالی شیخ مفید (کتاب سال 1363)

2. تحقیق کتاب تأویل الآیات

ب)

1. ترجمه کتاب الأمالی شیخ مفید

2. ترجمۀ علم الیقین (جلد اول) فیض کاشانی

3. ترجمۀ الامام علی بن ابی طالب(ع)

4. ترجمۀ اصول کافی در ده جلد

5. ترجمۀ دروس فی الاخلاق آیت الله مشکینی

6. ترجمۀ سنن­النبی علامه طباطبایی

7. ترجمۀ قرآن کریم با مختصر شرح و تفسیر

9. ترجمۀ نهج­البلاغه

10. ترجمۀ صحیفه سجادیه

ج)

1. تصحیح و ترجمه بخشی از کتاب مفتاح الفلاح از شیخ بهایی

2. تصحیح و ترجمۀ اربعین شیخ بهایی

او که ویرایش ترجمه­های قرآن بسیاری را برعهده داشته، جوایز متعددی را کسب کرده که جایزه کتاب سال جمهوری اسلامی ایران در سال 1363، خادم قرآن کریم در سال 1384، مترجم برتر در سال 1388، جایزه فرهنگ اهل بیت در سال 1389 از جملۀ آنهاست.